بسم الله الرحمن الرحیم
پیش بینی من از آینده چیست؟
جهان آینده را فیلسوفانی می‌سازند که بتوانند علم را از چنگ «به اصطلاح عالمان» در آورند.
ساینتیسم و علم زدگی موضوع جذابی است برای پرداختن به علم و نقد آن. این اشتباه محض است که «دید کلی» را به کلی وارهانیم و بخواهیم از جزئیاتی متعدد و شاید حتی متناقض، به خداشناسی و هستی شناسی و سایرِ شناسی‌های گنده تر از دهان علم برسیم. شاید خود علم را نتوانیم از دست «دانشمندان عادی» آزاد کنیم اما «انقلابیون علمی» باید حتما از دسته‌ی فلاسفه باشند. (عادی و انقلابی با استناد به تفاسیر پارادایمی از تحولات علمی)
در واقع ما آنچه که از قبل داشتیم، نهاد‌های متلاقی علم و فلسفه بود که ذیل عنوان «حکمت» می‌گنجید. آنچه را که ما دوخته بودیم آنان شکافتند؛ حال وظیفه‌ی دوختن مجدد آن بر عهده‌ی ماست؛ این بار باید عمیق‌تر و دقیق‌تر بشکافیم، اخلاق و دین و سیاست را نیز باید طوری بدوزیم که «سیستم و نظامی واحد و بدون خلل و فرج» بسازیم؛ به نحوی که تخطی از هیچ بخشش برای عوام دنباله رو ممکن نباشد.
این حرف، حرف مهم و چالش برانگیزی است. قطعا و یقینا می‌توان در آینده به آن بیشتر پرداخت.
